این جمعه هم با دلتنگیای عصرش گذشت...البته یه ساعت مونده ک فردا شروع بشه :)

خونه قبلیمون ی همسایه داشتیم ک با همسرش دوتایی زندگی میکردن خیلی باهم صمیمی بودیم و هستیم حالا سنی ازشون گذشته اما زندگی خوبی دارن...اونو همیشه جای خاله نداشتم میدونم...بخاطر پاهاش نمیتونه بیاد بیرون از صبح تا شب تو خونه تنهاس مامانم هروقت ک شد بهشون سر میزنه چن وقت پیش زنگید ک برم آمپولاشو بزنم منم ترسیدم😔با هزاران شرمندگی گفتم ک تو بیمارستان یکی دوتا زدم و استاد پیشم بوده میترسم ک خیلی دردتون بگیره و از این حرفا و نرفتم تما بعدش منصرف شدم و رفتم☺ میدونم ک درد داشت اما گف خوب زدی گاهی وقتا میرم امروزم عصر رفتم دلم یکم گرفته بود اما ته دلم ی حس خوبی داشتم ک میتونم مفید باشم موقع برگشتن یکم قدم زدم ی بادی هم ب کلم خورد.... ارائه رو هم اماده کردم میخواستم کتابی ک امانت گرفتمو بخونم تموم کنم پس بدم خیلی کتاب جالبیه *روز رهایی* اما نشد تا اخر هفته تمومش میکنم وقتی دلت گرفته باشه دستت ب هیچ کاری نمیره... یاد جمکران افتادم ک از طرف دانشکده بخاطر رحلت امام رفته بودیم تا شهرشون باهامون اومد میخواس بیاد اما نشد وقتی تو حیاط جمکران بودیم تو گروه التماس دعا کردن میدونستم ک یکی رو میخواد و ی مشکلی براشون پیش اومده فک کنم زمان آریتمی اینا بود اسم همه دخترا و ایشونو نوشتم صرفا بخاطر هم کلاسی نه هیچ چیز دیگ ای اما نمیدونم چرا اینجوری شد؟! ادم از کارای خدا سردر نمیاره😔 دنیام پر شده از پارادوکس موندم بین قلب و عقل و ادمای اطرافم جنگ افتاده دیگ تکلیف خودمو نمیدونم چن روزه تصمیم گرفتم خودمو ب بی تفاوتی بزنم انگار ن انگار ک اتفاقی افتاده وقتی خودش نمیخواد و چیزی نگفته و با این همه ح بقیه منم سکوت کنم ببینم چیکار میکنه تصمیم گرفتم تو کانال هم هیچی نزارم اما نشد یه موسیقی بی کلام اما پر از ح ناگفته فرستادم 

کلا ادم عجیبی هستن شبیه شخصیتای جالب و عجیب فیلمای خارجی البته از نظرمن...فک نکنینا الان تو این شرایط اینو میگم قبلا هم گفتم حتی تو گروه..کلا ورودی های کلاس ما خاصن از هرلحاظ☺ ورودی های خاص دانشکده☺